Διαμάντια στολίζουν τους φράχτες σου.

Εγώ τα έβαλα εκεί, κρυφά σου.

Να τους βλέπει ο κόσμος τη νύχτα λαμπερούς

κοντά τους να 'ρχεται αντί να προσπερνάει.

Την αγαπώ τη διαταραχή σου, σου λέω.

Εκεί οι τσαλακωμένες σκέψεις σκορπιούνται οργασμικά.

Σκαρφαλώνουν με μανία τα αισθήματα στο λαιμό να σωθούν μην τα πνίξεις.

Όπως κάνεις με τα σάλια σου.

Όπως με όλα.

Τα ψαρεύω με καλάμια κι αγκίστρια και δολώματα.

Τα κλέβω.

Όσα δε δίνονται.

Όσα με μάχες δεν κερδίζονται.

Τα κλέβω.

Πώς να αρθρώσω;

Όλοι οι ήχοι ψέματα

μόνο παλμοί.

Και τώρα σ' ακούω..